Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa

Raport nt. nowych zagrożeń fitosanitarnych dla Polski nr 28 – streszczenie Drukuj

Pochazia...

Pochazia...

Phaeobotryon...

Scirthothrips dorsalis jest owadem z rodziny wciornastkowatych (Thysanoptera, Thripidae), który w krajach Unii Europejskiej podlega obowiązkowi zwalczania (jest to agrofag kwarantannowy w Unii). S. dorsalis poraża szereg roślin zielnych i zdrewniałych i występuje w kilku krajach afrykańskich, USA, Wyspach na Morzu Karaibskim, Azji (część południowo-wschodnia i Daleki Wschód), Australii i Oceanii. W Europie został on stwierdzony w Hiszpanii (lokalnie na cytrusach), Holandii, Wielkiej Brytanii (na roślinach ozdobnych w szklarniach; ostatnie wykrycie w Holandii w październiku 2022 r.) i w Turcji. Ponadto, w październiku 2022 r. szkodnika stwierdzono na 1 roślinie begonii (Begonia spp.) uprawianej w szklarni na terenie Danii. W tym samym miejscu produkcji nie stwierdzono obecności dalszych porażonych roślin.  Źródło pochodzenia szkodnika jest nieznane.

Pochazia shantungensis  jest owadem - pluskwiakiem z rodziny Ricaniidae. Został on opisany po raz pierwszy w Chinach in 1977 r. Następnie został stwierdzony w Republice Korei w 2010 r., a w Europie w 2018 r. w europejskiej części Turcji i na południu Francji. W 2021 r. agrofag ten został stwierdzony w prywatnym ogrodzie w Niemczech (Badenia - Wirtenbergia), a w 2022 roku - we Włoszech.  Jest to polifag porażający około 200 gatunków roślin zdrewniałych z 81 rodzin, wliczając w to rośliny sadownicze (przykładowo jabłonie, borówki i brzoskwinie), leśne i ozdobne. Znajduje się on natomiast na liście alertowej EPPO.

Blissus insularis  jest owadem – pluskwiakiem różnoskrzydłym z rodziny Blissidae. Został on stwierdzony w USA, wliczając w to Hawaje. W 2021 r. został znaleziony po raz pierwszy w Europie, a konkretnie w Portugalii w okolicach Lizbony. W 2022 r. zasięg występowania szkodnika uległ zwiększeniu. Żywicielami szkodnika są różne gatunki traw występujące w strefie klimatu tropikalnego, a zwłaszcza Stenotaphrum secundatum, a w mniejszym stopniu Panicum repens, Digitaria decumbens Zoysia spp., Cynodon dactylon, Eremochla ophiuroides i Paspalum notatum. W Portugalii jak dotąd gatunek ten był notowany na Stenotaphrum secundatum (trawniki).

Acanalonia conica jest owadem – pluskwiakiem z rodziny Acanaloniidae. Gatunek ten pochodzi z USA, a został stwierdzony w Europie (Austria, Belgia, Francja, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Węgry, Włochy). Jest on polifagiem porażającym zdrewniałe gatunki liściaste, i rośliny zielne, w tym leszczynę (Corylus avellana), chmiel (Humulus lupulus) morwy (Morus spp.), Prunus spp., wiązy (Ulmus spp) i winorośl (Vitis vinifera) oraz różne gatunki chwastów.

Cowpea mild mottle virus występuje w Azji (Indie Indonezja, Izrael, Jemen, Malezja, Tajlandia), Afryce (Egipt, Ghana, Kenia, Malawi, Mozambik, Nigeria, Sudan, Tanzania, Togo, Uganda, Zambia), Ameryce Północnej i Środkowej (Meksyk i Portoryko), Ameryce Południowej (Argentyna i Brazylia), Australii i Oceanii (Fidżi, Papua Nowa Gwinea i Wyspy Salomona). W krajach Unii Europejskiej wirus ten podlega obowiązkowi zwalczania (jest to agrofag kwarantannowy w UE). Głównym żywicielami wirusa są różne rośliny zielne, wliczając w to fasolę, soję, oberżynę i pomidor. W grudniu 2022 r. wirus został stwierdzony w Holandii na roślinach doniczkowych ketmi syryjskiej (Hibiscus syriacus) przeznaczonych dla odbiorcy ostatecznego. Rośliny te zostały sprowadzone w marcu 2022 r. z Izraela. W szklarni nie wykryto mączlika ostroskrzydłego (Bemisia tabaci), wektora wirusa, który nie był w Holandii notowany w gruncie. Stąd uznano za nieprawdopodobne, aby zainfekowanie roślin miało miejsce podczas ich uprawy, a tym samym, że patogen przeniknął na roślinach z Izraela. Część roślin sprzedano do odbiorców holenderskich i jednego odbiorcy w Niemczech (Bawaria). Do Niemiec sprzedano 3 rośliny. Nie wykazywały one objawów porażenia, lecz badania wirusologiczne wykazały, że są porażone przez Cowpea mild mottle virus.

Phaeobotryon negundinis jest grzybem, który został po raz pierwszy opisany w 2016 na podstawie materiału zebranego w Rosji w okolicach Rostowa nad Donem, gdzie został stwierdzony na klonie jesionolistym (Acer negundo), forsycji pośredniej (Forsithia x intermedia) oraz ligustrze pospolitym (Ligustrum vulgare). W 2022 r. grzyba stwierdzono w Kanadzie na jabłoni (Malus domestica).

Pełny tekst raportu znajduje się na stronie http://piorin.gov.pl/zdrowie-roslin/nowe-zagrozenia/

Wszelkie treści zamieszczone na tej stronie internetowej (teksty, zdjęcia itp.) podlegają ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019, poz. 1231 z późn. zm.). GIORiN wyraża zgodę na wykorzystanie całości lub części powyższej informacji, pod warunkiem podania źródła i odnośnika do adresu strony internetowej piorin.gov.pl.