10 Listopada 2020
Trociniarka czerwica – szkodnik drzew o miękkim drewnie Drukuj
Trociniarka czerwica to jeden z największych motyli nocnych występujących w Polsce. Rozpiętość skrzydeł dochodzi do 96 mm. Szaro–brunatne ubarwienie z marmurkowymi akcentami i czarnymi paskami powoduje, że owady są praktycznie niewidoczne na tle kory (zjawisko tzw. mimetyzmu). Gąsienica, początkowo biała lub żółtawa później ciemnieje, ciało segmentowane od spodu pomarańczowe, ciemne (brunatne lub czerwone) od strony grzbietowej, głowa czarna, długość ciała nawet do 100 mm. Cykl rozwojowy trwa 2-3 lata. Samica składa średnio od 700 do 1000 jaj w spękanej korze drzew. Larwy wgryzają się w korę i mogą tworzyć chodniki nawet do 1 m. Przepoczwarczenie następuje w wierzchniej warstwie gleby. Dorosły owad żyje około 1 tygodnia.
Trociniarka żeruje przede wszystkim na gatunkach drzew o miękkim drewnie jak topola, wierzba, brzoza i olsza, jednak może atakować również drzewa owocowe, głównie jabłonie i grusze. Występuje na starszych drzewach. Na ataki bardziej podatne są drzewa osłabione przez mróz, uszkodzone mechanicznie czy chore. Przy małym nasileniu trociniarka może doprowadzić do większej podatności drzewa na choroby grzybowe, przy dużym doprowadzić do uschnięcia.
Zwalczanie trociniarki jest trudne. Zastosowanie środków ochrony roślin mija się z celem, gdyż owad żeruje w drewnie. Można stosować pułapki feromonowe do odłowu samców, smarować pnie lepem lub środkiem odstraszającym. Naturalnymi wrogami owadów są dzięcioły, sowy i nietoperze. Silnie zaatakowane drzewa powinno się karczować i palić.
Zdjęcia przedstawiają silnie zaatakowaną starą jabłoń. Drzewo zostało bardzo mocno uszkodzone i zaczęło zamierać. Po wykarczowaniu z pnia wydobyto ponad 30 larw trociniarki.
Tekst: Aleksandra Wolniewicz
Zdjęcia: Krzysztof Nieznański, Aleksandra Wolniewicz
